De gelegenheid maakt de dief

Column door Eefke Peeters
dinsdag 14 oktober 2014

Gisteravond had ik een bijzondere avond verzorgd door een bank die graag binding wil met nieuwe klanten en starters en hen eens in de zoveel tijd een aantal workshops aanbiedt. Het begon met een man die sprak over een arbeidsongeschiktheidsverzekering. Hij nam als voorbeeld een gloednieuwe auto die je all risk verzekerd. Waarom dan niet jijzelf? Jij bent de spil van je bedrijf, bovendien kun je dat thuis niet uitleggen, zei hij, want het scheidingspercentage van mannen die thuis komen te zitten is maar liefst 40%! Gelukkig ben ik een vrouw dacht ik, dus op naar de volgende workshop.

Dat ging over cybercrime. Wist je dat er meer wordt 'verdient' met cybercrime dan met drugsgeld? Alles kan worden gehackt! Dus niet op gekke links klikken, geen: verdien 2.000 euro per maand met 3 uur werken en dat soort foute boel. Cybercrime is hot and happening en er wordt maar 1 % gepakt. Ik twijfelde even of het een workshop was voor de promotie of de preventie hiervan. De conclusie was in ieder geval, als iemand je wil pakken dan kan dat en dan kun je daar niets aan doen.

Met een ongerust hart ging ik naar de laatste workshop. Er zat een ervaringsdeskundige op gebied van inbraak. 'Schrijf deze tips op, want daar heb je wat aan.' Een beetje verward begon hij te vertellen dat hij tien jaar had gezeten en dus heus wel wist waar hij het over had. Hij had ook de Rabobank overvallen. 'Nou, ik had een goede advocaat en ben van alles vrij gesproken. Toen heb ik geld gekregen en ben ik gaan reizen en heb onder andere kennis gemaakt met het boeddhisme, dat staat dicht bij me. Voor de rest geloof ik niets.' De startende ondernemers aan tafel knikte net als ik maar braaf mee . Hij voelde zich niet schuldig, maar had wel medelijden met de mensen die slachtoffer waren. Met het grootste gemak vertelde hij, naar aanleiding van foto's, hoe hij dan inbreekt en hoe kinderlijk eenvoudig dat is. Bijvoorbeeld met een kledinghanger in je huis en een pen in je auto. Ik merkte dat ik afdwaalde, waarom zou deze man gestopt zijn met zijn criminele praktijken? Hij was zo gevormd, zei hij, of geboren. Product van de maatschappij. Hij kon er niet heel veel aan doen met zijn familie, vrienden en omgeving. Maar medelijden wilde hij niet, zei hij steeds, want hij had ook leuke tijden gehad, ook in de bajes. Hij vertelde breed lachend over die keer dat hij goed opgezet een bedrijf ging overvallen met de nieuwste apparatuur aan licht en geluid. Hij zag de eigenaar aankomen en begon te zweten. Hij dacht aan zijn broertje die werkte bij een storingsdienst en schudde dat verhaal uit de mouw. De goede man hielp zelfs met inladen.
De tranen rolde over de wangen bij deze ex gedetineerde, niet van het huilen maar van het lachen.

Ik hou van het positieve zien in de mens, van tweede kansen en happy endings. Deze man wast vast verliefd geworden, haar liefde had hem gered. Hem op het juiste pad gebracht. Of nee, hij vond ooit een baby in een container waar hij snel zijn buit in wilde verstoppen terwijl hij wegrende voor de politie. Hij vond de baby en voelde verantwoordelijkheid en verbeterde zijn leven. Toen ik dat tevreden had bedacht kwam de fotograaf binnen. De ervaringsdeskundige schoot in de verdediging en hield zijn hand voor zijn gezicht. 'Wij hadden een afspraak!!' Hij mocht absoluut niet gezien worden, de erecode onder zijn oude maten. Na de workshop kon ik het niet laten en vroeg Willem die graag Pieter genoemd werd waarom hij was gestopt. 'Ik ben in mijn knie geschoten, en arbeidsongeschikt geworden.' Hij keek er treurig bij. Tja, had hij nu maar een arbeidsongeschiktheidsverzekering afgesloten.

Lees meer blogs/columns | Terug naar Toerisme & Recreatie