Echte vrijheid
Column door Eefke Peeters
woensdag 17 september 2014
Vanaf afgelopen 12 september viert men in Nederland overal dat het alweer 70 jaar geleden is dat we zijn bevrijd! Dit weekend bijvoorbeeld is er in Grave van alles te doen. Terwijl ik me probeer in te denken hoe het moet zijn geweest om in oorlog te leven, vraag ik mij direct af wat we eigenlijk verstaan onder vrijheid. Is het zo dat wanneer je niet leeft onder een tiran, je dus automatisch vrij bent? Ik vraag het me af. Zoveel mensen die nu bijna bezwijken onder grote financiële druk, omdat hen jaren geleden voorgelogen werd dat die tweede hypotheek gemakkelijk kon. Mensen met kanker die berichten lezen over dat wetenschappers kanker kunnen genezen, maar dat dit door grote farmaceutische bedrijven wordt tegengehouden. Vrouwen die in een ‘blijf van mijn lijf huis’ zitten en elke dag dat ze ‘vrij’ rond lopen achterom moeten kijken. Continue bestookt worden via hun mobiel door een stalker. Tieners die gepest worden op school en alleen maar denken aan hoe ze uit het leven kunnen stappen? Is dat vrijheid?
Je kunt pas echt vrij zijn wanneer je weet wat dat voor jou inhoudt. Ik heb daar lang over nagedacht. Voor mij is vrijheid in eerste instantie bij mijn gezin kunnen zijn. Als tweede kunnen doen wat ik leuk vind. Dan bedoel ik niet direct dat ik zo graag snorretjes wil tekenen op de posters van de gezichten van de politici waar ik me aan erger tijdens verkiezingstijd. Nee, ik bedoel werk kunnen uitoefenen waar ik plezier in heb. Als derde, en daar heb ik wat langer over moeten denken, is je niets aantrekken van wat een ander doet of zegt. Dat klinkt alleen zoveel makkelijker dan dat het daadwerkelijk is. Eén van de eerste dingen die men zegt, wanneer we het hebben over onze vrijheid, is het recht op vrije meningsuiting. Ik vind dat dit wel een tandje minder kan. Niet zozeer minder een mening hebben, maar wel minder oordelen. Dat is wat men tegenwoordig allemaal in overvloed lijkt te hebben; messcherpe meningen. Niet wanneer iemand iets prachtigs doet, dan blijft het meestal angstvallig stil, maar wanneer iemand de plank mis slaat, op welk gebied dan ook, komt de stroming commentaar vloeiend op gang. In plaats van dat we iemand ziet met lef en doorzettingsvermogen, lachen we ons krom en andersom om die ‘halve gare.’ Ik ben echt jarenlang opgekomen voor alles en iedereen op diverse forums, maar ik ga daar mee stoppen. Het is onbegonnen werk. Ik doe zoals die slogan over het milieu en begin bij mezelf. Ik trek me ook al steeds minder de mening van anderen aan, nou ja, de oordelen dan. Het gaat best goed, zo goed dat u in de verkiezingstijd misschien wel wat extra snorretjes ziet! :)
Lees meer blogs/columns | Terug naar Toerisme & Recreatie
