Wat is jouw uitlaatklep?
Column door Eefke Peeters
dinsdag 2 september 2014
Voor mijn werkzaamheden bij de krant mag ik tegenwoordig langs de Maas wandelen en mooie mensen interviewen. Toeval wil dat ik hier geregeld mensen tref die mijn vader ook kenden. Zo krijg ik telkens iets heel waardevols mee. Dat mijn vader leek op een oud Feyenoord voetballer bijvoorbeeld vanwege zijn idiote snelheid. Maar ook dat mijn vader trots was op mij en mijn zus. Mijn zus wilde acteren en ik schrijven. Blijkbaar had hij vlak voor zijn dood nog tegen iemand gezegd, dat hij dat geweldig vond, dat wij zijn geworden wat we wilden en ons door niemand uit het veld lieten slaan. Zelfs niet door hem. Want acteren en schrijven daar viel geen brood in te verdienen, zei hij altijd. Je kunt je ongetwijfeld voorstellen hoe fijn het is om te horen dat hij dat dus eigenlijk stiekem geweldig vond, dat we niet echt naar hem hebben geluisterd. Mijn zus is trainingsactrice en daar komt heel wat talent bij kijken om vol overtuiging een karakter neer te zetten. Doe je dit maar half, dan werkt het hele concept niet. Ik weet nog dat mijn vader in het begin van haar carrière met een scheef oog vroeg of ze dat nu écht leuk vond; 'Sap de aardwortel' spelen in het Land van Ooit voor een groep uitzinnige kinderen. En of ik echt voldoening haalde uit het feit dat ik voor de tiende keer naar dezelfde plaatselijke Chinees moest voor een interview. Ik weet nu dat hij dat expres deed om ons te leren niet zomaar genoegen te nemen met iets. Vechten voor wat je waard bent!
Zelf zong hij altijd kei hard mee met bluesplaten. Hij huilde mee met de sax en mompelde de onverstaanbare bluestekst feilloos mee. Dat deed hij nooit half, maar met alles wat hij in zich had. Hij werkte hard, reed motor, voetbalde, tenniste, maar 'zingen' was zijn uitlaatklep, zoals acteren dat van mijn zus is en schrijven voor mij. Iedereen heeft ook een manier nodig om zich te kunnen uiten. En dat kan dus van alles zijn. Nog geen uitlaatklep? Kom dan dit weekend naar de Weijer. Daar presenteren zij samen met Roepaen, Huistheater de Steenakker en Cultureel Centrum Myllesweerd wat er allemaal op het podia staat aankomend seizoen en laat je inspireren.
Het is ook nooit te laat. Dat zie je wel aan de genomineerde Diny van Oostrum voor de Dokter Peelen Cultuurprijs, deze wordt die dag ook uitgereikt. Zij schrijft ook. Gedichten, liedjes, dialect. Ze speelt met taal. Op 57 jarige leeftijd besloot zij een cursus Creatief schrijven te volgen en kwam volgens haar toen pas écht 'thuis.' Ook genomineerd zijn de mensen van de Kunstkolk die de Open Atelierroute hebben georganiseerd. Ideaal om kennis te maken met kunst, je mag letterlijk op bezoek bij 18 verschillende kunstenaars! Derde genomineerde is de troon van Maashees. Dit is het toonbeeld van samenwerking. Het bronzen beeld de Waterdrager werd namelijk gestolen, maar de inwoners lieten het er niet bij zitten. Van duizenden mozaïeksteentjes bouwden zij een ruim 20 vierkante meter groot kunstwerk. Ik ben blij voor deze genomineerde dat zij eer hebben voor hun geleverde werk. En ik ben blij dat ik niet in de jury zit!
Ik hoop dat het een drukke dag wordt, omdat ik vind dat cultuur echt wel wat hoger op ons lijstje mag staan. Omdat ik het belangrijk vind dat mijn kinderen weten wie Dokter Peelen was, maar o zo veel belangrijker dat zij ook een positieve uitlaatklep hebben. Want ook al weet ik dat ik net als mijn vader zal hameren op de zin van een goede opleiding, wat zal ik trots zijn als ze hun dromen volgen. Want dat is toch het allermooiste wat je kan worden, helemaal jezelf!!!
Lees meer blogs/columns | Terug naar Toerisme & Recreatie
