Innerlijke held
Column door Eefke Peeters
dinsdag 29 juli 2014
Ik denk dat ieder meisje vroeger wel een favoriete prinses had. Assepoester, Sneeuwwitje, Rapunzel of Belle. Jongens hadden ongetwijfeld een superheld. Superman, Batman, Spiderman, misschien juist Bob de Bouwer of de prins op het witte paard. Ik vrat boeken als jong meisje en daaruit zou je kunnen concluderen dat ik dol was op Belle. Maar niets is minder waar. Ik vond het om twee redenen een stom verhaal. Eén is dat de vader van Belle haar naar het beest brengt, ja oké ze stond er op maar dan nog. Als vader breng je je dochter never en nooit niet naar een beest. Punt.
En misschien nog stommer vond ik het einde. Het beest bleek helemaal geen beest te zijn, maar iemand met een goed hart. Waarom moet hij dan veranderen in een knappe prins? Weg moraal van het verhaal als je het mij vraagt. Nee, ik was direct verzot op de kleine zeemeermin. Waarom?
Omdat ze nieuwsgierig is, zich geen wetten laat voor schrijven en omdat ze niet gered wordt door een prins. Sterker nog, zij redt hem. Bam, kleine roodharige, zelfstandige powergirl.
Nu zie ik bij mijn meiden hetzelfde, maar dan ietwat gemoderniseerd. Zij hebben geen voorkeur na het zien van de film, maar na het invullen van een testje online. Maar de uitslag sprak hen niet aan dus gingen we er over discussiëren. Ze zijn gecharmeerd van Frozen, de zusjes. Mijn oudste Ella voelt zich verbonden met Elsa die de verantwoordelijkheid draagt over haar kleine dappere, optimistische zusje Anna waar Sira zichzelf in herkent. Ze kletsen en kletsen over hoe ze op de zusjes lijken en zetten de filmmuziek op. Dan zingt Ella uit volle borst mee: And the cold never bothered me anyway! Dan kijkt ze me met grote ogen aan. 'He, nee bah ik haat de kou'. Toch de verkeerde prinses. 'Mam, ik heb niks met prinsessen,' zegt ze zuchtend. Maar ik merk dat ik het heel belangrijk vind dat ze een innerlijke held heeft.
Ik probeer het haar uit te leggen. 'Het is fijn om een alter ego te hebben waar je op kunt terugvallen wanneer je jezelf in een situatie bevindt waarin je even niet weet wat je moet doen.'
Mijn dochter begrijpt het direct. 'Een soort voorbeeld?' Ik knik. 'Maar mam, dat heb ik wel hoor.' Ik ben verbaasd. Mijn slimme, ingetogen tiener heeft zelf een innerlijke held bedacht. Ze straalt er zelfs van. Ik merk dat ik even bang ben dat ze Lady Gaga zegt en merk dat ik stiekem hoop dat ze mij noemt.
'Nelson Mandela. Hij heeft zoveel mensen veranderd. Mama, hij heeft heel lang in de gevangenis gezeten omdat hij tegen de apartheid was. En weet je wat hij zei toen hij eindelijk werd vrijgelaten? Als ik mijn woede en bitterheid niet achterlaat in de gevangenis, dan ben ik nog steeds gevangen. Hij heeft zoveel gedaan voor zoveel mensen en ik kan zeggen dat ik leefde in de tijd dat hij nog leefde. En dat vind ik een vette eer.' Ik kijk naar mijn dochter en ben trots. Dan ben ik even stil. Mijn dochter heeft Mandela en ik Arielle? Maar dan komt de kleine zeemeermin om de hoek en zegt: 'Wat is de belangrijkste levensles ooit? Als je het voor je kan zien, als je het kan dromen, dan is er een manier om het waar te maken! Mandela of Walt Disney?
Lees meer blogs/columns | Terug naar Toerisme & Recreatie
