Weer kind op de Kermis

Column door Eefke Peeters
dinsdag 24 juni 2014

Aankomende vrijdag wordt de kermis in Boxmeer geopend. Ik ben een groot voorstander van innovatie en meegaan met je tijd, maar sommige dingen zouden nooit mogen veranderen. Zoals naar de kermis gaan. Het is een traditie, of althans dat zou het moeten zijn. Mijn meiden worden dan wel te oud voor plastic speelgoed en reageren niet al te goed op suiker. Maar met deze dag krijgen ze gewoon een suikerspin of zuurstok en mogen ze voor een keer lekker kinderachtig touwtje trekken of eendjes vangen.

Het is voor mij een ander soort wereld. Een magische wereld waarin je écht kind mag zijn. Met grote lachspiegels, draaien in de hullie gullie, stiekem kussen in de rups en kei hard gillen in het spookhuis of het nu eng is of niet.
Tegenwoordig zijn kinderen verwend en ouders hebben het niet breed meer. Een hele dag over de kermis lopen en je kind alles geven waar het om vraagt is niet te doen. Maar daar hebben ze dan weer de rommelmarkt voor uitgevonden! Waar kids hun overtollige speelgoed kunnen verkopen of hun talenten kunnen etaleren. Dat is fantastisch! Want dan ben je niet alleen van de troep af maar leer je jouw kinderen direct de waarde van geld. Hoe lang moet je op dat kleedje zitten en onderhandelen voor je in de Breakdance kan.

Ik heb een lichte vorm van de ziekte van Ménière waardoor ik werkelijk kotsziek wordt in draaiende apparaten. Ik ben dan ook altijd blij in pretparken en ik weer een absurde achtbaan zie, dat ik daar gewoon medisch gezien beter niet in kan. Maar op de kermis maak ik een uitzondering. Dan ga ik een keer met mijn meiden een ritje doen en mogen zij kiezen. Ik loop dan wel twee dagen alsof ik in de cakewalk op die rare trap sta, maar dat heb ik er voor over.
Dat hoort bij de magie, ik moet alleen goed onthouden dat ik pas daarna een oliebol neem en niet er voor.
Dus neem je kids lekker mee de kermis op en doe eens gek, wees lekker kind. We moeten al zoveel tegenwoordig, een dagje gillen in het spookhuis doet wonderen voor je stressgehalte.
En heb je een ouder of opa of oma neem jij ze dan een dagje mee? Bijvoorbeeld op de speciale zilveren maandag? Ik vergeet nooit meer dat ik voor de krant een verslag mocht schrijven. Alle senioren werden toen getrakteerd op oliebollen met lekker veel poedersuiker. Toen ik een dame op leeftijd in een rolstoel zag genieten vroeg ik haar of ze het naar haar zin had op de kermis. Ze vertelde dat ze genoot van de artiesten. Toen kwam er een ondeugende blik in haar ogen, jeugdig zou ik zeggen. 'Maar ik heb alleen nog geen oliebol gehad.
Wil je die even voor me regelen?' Ik keek haar aan en lachte. Ze lachte terug met een grote brede lach, vol poedersuiker.

Lees meer blogs/columns | Terug naar Toerisme & Recreatie