Bijgelovig
Column door Eefke Peeters
dinsdag 10 juni 2014
Je hebt hem vast gezien, de nieuwe reclame van Bavaria waar de verschillen tussen het intens gepassioneerde Brazilië en het kneuterig boeren Nederland nog eens haarfijn worden aangedikt.
Heerlijke zelfspot, ik hou daar wel van! Nu hebben wij naast trots op de vlag, carnaval en regen(woud) nog iets écht gemeen. Namelijk; bijgeloof.
Niet alleen de spelers die het gras moeten kussen, geluksveters dragen, de neus van hun schoenen dopen in whiskey of drie keer linksom een rondje moeten dansen en ondertussen een schietgebedje doen. Nee, wij supporters kunnen er ook wat van als het aankomt op bijgeloof.
Vrienden van mij keken alle wedstrijden op het plein, alle behalve de laatste die we dus verloren. Hun schuld. Ze konden de spanning niet aan en wilden thuis kijken. Daardoor liepen we de titel mis, zo zeggen zij berouwvol.
Veel mensen hebben bijgeloof bewust of onbewust. De wedstrijd kijken op dezelfde plek, met dezelfde mensen, met hetzelfde shirt aan, met datzelfde merk bier of diezelfde pinda's. Bijgeloof is eigenlijk geloven in een invloed op toekomstige gebeurtenissen. Handelingen uitvoeren die krachten oproepen om geluk of ongeluk tegen te gaan. Je kunt daardoor verbanden leggen tussen dingen.
Een soort 'toeval bestaat niet' idee.
Ik twijfel daar de laatste tijd wel eens over. Voorheen riep ik altijd: alles gebeurd met een reden, tot er een aantal dingen gebeurden waarvan ik bij god niet weet wat daar de levensles van zou moeten zijn. Maar ik geef niet op, want ik geloof dat je altijd een keuze hebt.
Laatst zei iemand: ik geloof niet in bijgeloof dat brengt ongeluk. Ik twijfelde tot ik terug ging denken. De eerste wedstrijden vond ik zo spannend dat ik niets in het huishouden kon doen. Niet koken, niet strijken, niet stofzuigen, niets. Behalve bij de finale. Het was zo'n rommel en ik zo gespannen dat ik dacht dat het opruimen van het huis zou helpen met de wanorde in mijn hoofd. Het hele huis had ik als een bezetene gepoetst. Het blonk van onder tot boven. Als ik toen toch eens wist wat ik nu weet. Maar van fouten leert men en dat was dus mijn levensles.
Ik moet dus tijdens het WK gewoon echt helemaal niets doen. Als voorbereiding begin ik daar nu direct mee. Niet dweilen, niet wassen, geen brood zal ik smeren en geen plantje onkruid uit de tuin verwijderen. Ik beloof plechtig dat ik niets aan het toeval zal overlaten.
Ps Schat jij gelooft niet in bijgeloof toch? Want volgende week krijgen we bezoek ;)
Lees meer blogs/columns | Terug naar Toerisme & Recreatie
