Waardeer je Moederdag

Column door Eefke Peeters
dinsdag 6 mei 2014

Aanstaande zondag is het weer zover; Moederdag! Zoals elke feestdag heeft ook deze dag een oorsprong waar over te twisten valt. Ik denk dat de versie van Frans van Kuyck de waarheid is, hij lanceerde Moederdag in 1913. De modernisering moest worden stop gezet.

Moeders moesten weer moeders worden en om hen weer aan het zorgen te krijgen moest er eerst waardering komen. Ik zeg Frans begrijpt het. Je kent allemaal ongetwijfeld het tafereel van het aan tafel gaan en voor dat je de deksel van de pan hebt gelicht een zuur gezicht krijgen en de vraag: 'Moet ik mijn bord leeg eten?' Toch gaat het mij niet zo zeer om het feit dat ik waardering wil, als wel om het feit dat kinderen er even bij stil staan, dat niet alles in het leven vanzelfsprekend is. Gisteren maakte de jongste mij nog wakker. 'Mam, mama, is het nog vakantie?' Ik knik en gaap tegelijkertijd. 'Mam, mama wat gaan we doen?' Ik gaap en haal mijn schouders op. 'Mam, mama wat gaan we eten?' Ik heb toen aan de ontbijttafel uitgelegd dat er ook bij mij niet 's morgens een kleine kabouter naar mijn bedrand wandelt met in zijn hand een kleine rol waarop geschreven staat wat we die dag eten. Dat begrijpt ze maar toch wil ze graag aan de ontbijttafel weten hoe de dag er uit ziet, wat we eten en hoe laat we gaan slapen. 'Mam, ik heb iets voor jou gemaakt,' schiet haar dan ineens te binnen. 'Wil je weten wat?' Ik schud mijn hoofd, maar zie dat ze dat heel erg moeilijk vindt. Ze bijt op haar lip en schuifelt op haar stoel. 'Oke', zeg ik, 'fluister maar.' Ze straalt van oor tot oor. 'Een sieradenkistje met een versje er in en ook allemaal mooie steentjes op de buitenkant geplakt!' Ze is zo blij en opgelucht. 'Dat is precies wat ik nodig had!' roep ik vol overtuiging, denkend aan die negen geknutselde kistjes die ik al heb, en mijn gebrek aan sieraden. Ze rent de trap op en roept halverwege. 'Mama, ik ga als verrassing nog een ketting maken!!” Dan zie ik mijn oudste op de bank met mijn telefoon en een serieuze blik. Ze zat stiekem te Facebooken. Ik ga naast haar zitten en strijk door haar blonde haren. 'Ik zag een filmpje over de zwaarste baan van de wereld en dat je als moeder zoveel moet staan en nergens waardering voor krijgt.' Ik schud mijn hoofd. 'Lieverd, jullie zijn het beste wat me ooit is overkomen. Ik heb nog geen seconde spijt van mijn moeder zijn gehad.' Ze kijkt me met grote ogen aan. 'Ook niet toen ik per ongeluk drinken over je laptop had gegooid?' Ik lach. 'Zelfs dan niet! Maar niet meer doen hoor!' Ze knuffelt me en vraagt of ze de hondjes even zal uitlaten. Ik knik en ze loopt zingend de deur uit. Allerlei momenten flitsen door mijn hoofd. Eerste stapjes, momenten dat ik boos was, kleverige kusjes, tranen van de valpartijen, alles. Ik ga voortaan vieren dat ik moeder mag zijn. Het mooiste is ze zijn allemaal anders net als wij. Geduldig, creatief, zorgzaam, beetje gek, lief, streng het maakt niet uit. Zij zijn zij en jij bent jij. Ik kan bijvoorbeeld echt niet bakken. We doen het wel hoor, want het deeg kneden vinden we zo gezellig, maar we eten het gewoon wijselijk nooit op. Die koekjes brengen we dan naar oma.
Ze ziet en ruikt de liefde, zegt ze dan tactisch, en als wij niet kijken gooit ze ze snel weg. Ze geeft geen commentaar, ze geeft geen nieuw recept, ze geeft liefde en waardering. Bedankt mam, fijne Moederdag.

PS Mam. doe je er zondag een nieuwe vuilniszak in? Misschien komen we wel koekjes brengen ;)


Lees meer blogs/columns | Terug naar Toerisme & Recreatie