Hollandse Trots

Column door Eefke Peeters
woensdag 19 februari 2014

 Als ouder kennen we het allemaal; het trotse gevoel wat je kan overspoelen terwijl je er zelf eigenlijk helemaal geen fluit aan hebt bijgedragen. Je voelt het wanneer je kind afzwemt of een goed punt haalt op school. Je hart vult zich met trots; mijn kind heeft dat mooi geflikt. Ik kan mezelf altijd zo enorm verbazen over dat gevoel, ik kan veel trotser zijn op mijn meiden die iets presteren, mijn zus die een geweldige cursus opzet, mijn broertje die scoort op het veld of mijn vriend die een geweldige set draait op een gezellig feest, dan op mezelf. Maar trots zijn op mensen die ik niet ken of waar ik nooit eerder van hoorde alleen omdat ze in hetzelfde land wonen heb ik dan helemaal niet. Dertien miljoen Nederlanders keken naar de Olympische Spelen. Daar hoor ik dus niet bij. Wat ik wel echt humor vind is het systeem waarmee we tellen. De Duitsers tellen de gouden medailles en staan daarmee bovenaan, de Amerikanen tellen het aantal medailles en staan daarmee bovenaan en 'wij' tellen eerlijk. Wij tellen 3 punten voor goud, 2 voor zilver en 1 voor brons. En wat denk je? Juist dan staan 'wij' bovenaan. Ik heb geen schaatser of andere sporter gezien. Wel heb ik een stukje gekeken van een Russische homo die aan het uit leggen was dat ze genoeg clubs hebben in Rusland en hij het betuttel van onze premier minderwaardig vond. Je moest elkaar niet in het openbaar aflebberen volgens de Russische regering, maar dat was ook lelijk om te zien vond de man zelf, homo of hetero. Zo'n documentaire zag ik ook ooit over Zuid-Afrika daar hadden ze ook genoeg van ons betuttelende gedrag. Zijn we daar ook trots op? Dat gevoel dat wij wel even de wereldvrede gaan inzetten?
Misschien is de massale trots op onze sporthelden wel van heerlijke simpele eenvoud. We zien hun blinde ambitie en en prestigedrang en daar smullen we van. Deze iconen willen niet betuttelend alles eerlijk delen en kijken hoe het voor iedereen het beste uitkomt. Nee, ze willen winnen. Koste wat kost, gaan voor het hoogst haalbare, het podium op, met eremetaal in de handen. Blinken moet het! Dat begrijp ik en ik kan dan ook intens genieten van foto's van trotse mensen op een podium, dat hebben ze verdiend en kei hard voor geknokt! Maar dat kan ik ook als daar een Duitser staat of een Rus. Wat zal zijn moeder trots zijn denk ik dan of haar zus! Ik weet niet of ik nu een stukje Dutch DNA mis dat ik niet zo snel trots ben op een vreemde of op mezelf . Of misschien heb ik juist teveel Hollandse nuchterheid. Ik kan gewoon erg goed relativeren. Tja, ik zou bijna beweren dat ik daar eigenlijk wel een beetje trots op ben ...

Lees meer blogs/columns | Terug naar Toerisme & Recreatie